DNM-Online Boeken en beschouwingen

 

DNM-Online
 

 

maandag 28 juni 2021

Introvert leiderschap - De stille kracht van de introverte leider

Leestip

Gerritjan van Luin, medewerker van DNM

Ze hebben ons nodig
Op de omslag Superwoman afbeelden als schaduw van de vrouwelijke variant van ‘de Denker’ en dan het boek ‘de stille kracht van de introverte leider’ als ondertitel geven. Een beetje jammer is dit wel, want zo lijkt dit boek aan te sluiten bij een bekend vertoog over mannelijk en vrouwelijk leiderschap; het eerste zou luid, daadkrachtig en aanwezig als kenmerken hebben; het tweede, zacht, menselijk en verbindend. Maar laat dit nou zo’n beetje het onderscheid zijn dat schrijfster Karolien Koolhof wil maken tussen extraverten en introverten. En beide vind je zowel bij mannelijke als vrouwelijke leiders. Ook al omdat in het boek evenveel vrouwelijke als mannelijke introverte leiders aan het woord komen en er met geen woord gerept wordt over mogelijke verschillen tussen mannelijk of vrouwelijk leiderschap, is de omslag zo’n misser. Mij viel die overigens pas na lezing van het boek op, getroffen als ik was door de titel. Over introvert leiderschap wordt niet veel geschreven en daar wilde ik om persoonlijke redenen wel wat meer van weten.

Nou, het lezen was een feest van herkenning. Ook ik heb nooit de behoefte gevoeld om me heel nadrukkelijk te manifesteren, in social talk ben ik nooit goed geweest, het podium zocht ik alleen wanneer dat echt nodig was en goed, inhoudelijk voorbereid een gesprek ingaan was mijn norm. Van conflicten was ik geen fan en van alleen-zijn op zijn tijd kan ik behoorlijk genieten. Gemakkelijk was dat allemaal niet, misschien vanwege, zoals Koolhof schrijft, de “heersende extraverte norm”, vast ook omdat extravert gedrag ‘gezelliger’ oogt.

Veel in het boek geportretteerde leiders hebben het dan ook over de moeite die het hen kostte om zichzelf te accepteren. En over de tijd die anderen nodig hadden om te wennen aan hun introverte leiderschapsstijl. Beide verdienen aandacht om werk te maken van het pleidooi dat Koolhof houdt om anders te kijken “naar de combinatie van introversie en leiderschap”.

Introvertie is voor een deel aangeboren. Extravert gedrag is wel aan te leren, sommige leiders die Koolhof interviewde, zochten af en toe die ‘stretchzone’ wel op om hun doelen te bereiken, maar introvertie blijf de vertrouwde basis van handelen. Nu heb je introverten in soorten en maten. Koolhof onderscheidt er op basis van een Amerikaans onderzoek vier: de sociale, denkende, angstige en ingetogen introvert, maar ik vermoed dat elke introvert in elk van de vier wel wat herkent. De definitie die de schrijfster formuleert op basis van haar gesprekken, is wat minder ‘ordenend’: “Een introvert is iemand die oplaadt door alleen te zijn. Dat wil niet zeggen dat hij niet bij andere mensen wil zijn. Een introvert geeft echter de voorkeur aan kleinere groepen mensen bij sociale gelegenheden. Hij heeft daarnaast meer tijd nodig om zijn gedachten te uiten en om dingen te analyseren dan een extravert.”

Pas de gebruikelijke manier van kijken naar leiderschap aan is de ene boodschap van het boek. Extraversie is geen voorspeller van goed leiderschap: introverte leiders zijn minstens zo succesvol als hun extraverte counterparts, daar getuigen de verhalen van de geportretteerde introverte leiders wel van.

Koester introversie is de andere. Dat geldt zowel voor de introvert zelf als diens omgeving: blijf vertrouwen houden in je kwaliteiten (inhoudelijk sterk, analyserend, goed kunnen samenwerken, ruimte biedend) en faciliteer en waardeer die als organisatie. Voordeel: naarmate je meer zelfvertrouwen en waardering krijgt, heb je het minder nodig om in tegenstellingen en stereotypen te denken. Zo heb ik afscheid kunnen nemen van mijn beeld van extraverten als mensen die zich ellebogend naar voren worstelen, zomaar iets roepen en zo gemakkelijk koetjes en kalfjes in de conversatie kunnen introduceren.

Joseph Kessels (“inmiddels vrede gesloten met zijn introverte kant”) vat de boodschap van Koolhofs boek mooi samen: “We moeten af van het beeld dat we tweederangs zouden zijn, dat we een stukje mislukt zijn of dat er iets aan ons mankeert. We hebben een ander perspectief op dingen. (…) Ik weet dat ik introvert ben en daardoor heb ik van een aantal zaken last. Maar ik zoek daardoor situaties op waarin mijn talenten ook erkend en gewaardeerd worden. (…) ze hebben ons hard nodig.”

En zo is het. Wil je weten waarom of bevestigd worden in wat je allang wist of vermoedde? Lees dit boek!

Koolhof, K. (2020). Introvert leiderschap - De stille kracht van de introverte leider. Culemborg: van Duuren Management.

 

Gerritjan van Luin is redactielid DNM
gvluin@gmail.com



Geef hieronder uw reactie op dit nieuwsitem

Leave this one empty:
Naam:
Don't fill in data here:
Reactie:
Don't put anythin in here:
CAPTCHA Image
Nog geen reacties geplaatst
Uw internetbrowser is verouderd.

Voor een goede weergave is een recente versie van uw browser vereist.